دهه ای عجیب، دختر و پسر هایی که تمام زندگیشان شده خوش گذرانی،  دهه ای که بزرگترینشان تازه وارد هجده سال میشود اما به اندازه یک سی ساله تجربه دارد.
از مصرف گل و مصرف ال اس دی گرفته تا آزادی هایی که در هیچ دهه ای نبوده... خانواده هایی که فرزندان خود را قربانی محدودیت های دهه خود میکنند... ما که جوانی نکردیم بزار این بچه عشق و حالش رو بکنه...
آسیب های اجتماعی که حال فراگیر شده و سن اعتیاد به روان گردان ها رو به 12 سالگی کشانده...
کافه هایی که پر شده از دهه هشتادی هایی که هر روزه با اکیپ خود قلیان به دست آنجا حضور دارند و پای ثابت کافه شدند...
دختر و پسرایی که در سن پایین تجربه رابطه تا اعتیاد رو داشتن و قرار است با حمایت خانواده ها همچنان به این کارر ادامه دهند، مغز هایی که حال کمتر به فکر درس است
لایک گرفتن با آیفون هایی که در دست دارن و ویلا های استخر دار و اکیپ و مخدر و مشروب شده الویت های زندگی آنها
حیا و عفاف رو در خانواده از بین بردن و وقتی درباره آینده از آنها میپرسی حتی دیگر دکتر و خلبان شدن هم دوست ندارن... و تنها حال است که برایشان اهمیت دارد
البته در این بین افرادی هستن که هنوز هم در کنار خانواده خود در راه درست قدم بر میدارن اما غالب جامعه بیانگر چیز دیگریست...
افرادی که دو دهه بعدی مملکت و جامعه را در دست میگیرن هیچ برنامه و نگاهی به آن زمان ندارند و فقط آسیب اجتماعی است که در این بین موج میزند...
از نسل سوخته شصت گرفته تا هفتادی هایی که هم از سختی های دهه شصت کشیدن هم از آزادی های دهه هشتاد همگی در آینده ای نچندان دور چشم امیدشان به این دهه است اما این روند که جامعه پیش گرفته است نگران کننده بنظر میرسد. پسر و دختر هایی که تمام تفریحشان و حتی چیزی اضافه بر آن را در سن پایین تجربه کردند چه امیدی و انگیزه ای در آینده خواهند داشت...
مواظب فرزندان و نیرو های آینده کشور خود باشیم چون قبل از همه دود این ماجرا اول به چشم خودمان خواهد رفت...

امیررضا باقری \ سردبیر خزر24