موسوی در ابتدا تدریس را یک فرایند دو سویه خواند و ادامه داد: تدریس شامل فعالیتی دو سویه بین معلم و دانش آموز است و این کار برای معلم دشوار نیست. به دلیل اینکه دوره ها و آموزش لازم را دیده است و البته این تدریس بسته به شرایط، نوع تدریس و ارائه دروس متفاوت هست.  

وی افزود: در تدریس حضوری معلم در کلاس واقعی با ابزار و وسایلی که در اختیار دارد، در کنار دانش آموز تدریس می کند و حالا بر اساس شرایط موجود در فضای مجازی با استفاده از ابزار الکترونیکی تدریسی مناسب ارائه می دهد و هر دو تدریس طبق شرایط خاص خود، دشواری های خاص خود را دارند.

 یکی از آموزگاران مقطع ابتدایی از نگرانی های معلمان که در فضای مجازی باعث فشار ذهنی آن ها می شود سخن گفت: معلمان در فضای مجازی کنار ارائه ی تدریس باید به چگونگی دسترسی دانش آموز به محتوای آموزشی هم توجه کنند. از آنجایی که همه ی دانش آموزان توانایی تهیه ی ابزاری مثل تلفن همراه، لپ تاپ و یا دسترسی به اینترنت را ندارند، بنابراین یکی از دغدغه های معلمان چگونگی دریافت محتوا و حضور در کلاس مجازی از سوی دانش آموز است.

 وی یکی از دغدغه های خود را فهم مسائل تدریس شده در فضای مجازی از سوی دانش آموزان دانست و عنوان کرد: اگر معلمان محتوا را به درستی و با روشهای مناسب ارائه دهند قطعا دانش آموزان به خوبی یاد گرفته و تفهیم می شوند. اما یک مسئله ی دیگری نیز وجود دارد و آن توجه کردن و همراه بودن دانش آموز با معلم بوده که در فضای مجازی کاری بس دشوار می باشد و همواره باعث نگرانی معلمان است.

 این معلم که از آموزگاران شهرستان آمل می باشد یکی از سخت‌ترین قسمت‌های کار برای معلمان در دوران کرونا را تولید محتوا و بسته‌های آموزشی عنوان کرد و ادامه داد: تهیه ی فیلم ها و کلیپ های آموزشی نیاز به وقت، زمان و انرژی زیادی داشته که برای معلمی که باید هم در کلاس مجازی باشد و هم پاسخگوی والدین و مدیران آموزشی، کار سخت و دشواری هست. معلمان در مجازی باید در اکثر ساعات شبانه روز مشغول به کار بوده تا کم ‌و کاستی در آموزش وجود نداشته باشد.

 وی تاکید کرد: یکی دیگر از سخت ترین قسمت های آموزش در فضای مجازی، همراه کردن دانش آموزان و تشویق آن ها به ادامه ی حضور در فضای مجازی است که یکی از مهم ترین و اصلی ترین مسئله ها در این زمینه می باشد. 

موسوی یکی از دغدغه والدین را دور بودن دانش آموزان از فضای مدرسه اعلام کرد و افزود:  دانش آموزان بخاطر دور بودن از فضای مدرسه و محیط پر نشاط مدرسه، انگیزه ی کمتری برای یادگیری و همراه شدن در فضای مجازی را دارند و از طرفی چون در محیط خانه آزادی بیشتری برای انجام فعالیت های مختلف وجود دارد دانش آموزان تمرکز کمتری برای حضور در فضای مجازی را دارند و بخاطر این موضوع والدین همیشه شکایت داشته و به دنبال نشان دادن راه حل از جانب معلم هستند. 

وی نیاز دانش آموزان مقطع ابتدایی را برقراری ارتباط مستقیم با معلمان دانست و تصریح کرد: دانش آموزان مقطع ابتدایی نیاز به برقراری ارتباط مستقیم با معلم، فضای آموزشی و مدرسه را دارند تا درکنار همسالان به یادگیری برسند. اما در مجازی هر چند بهترین تدریس و تشویق وجود داشته باشد، این نیاز کمتر برآورده شده است. هر چند وجود امکانات الکترونیکی تا حدودی این مشکل را رفع کرده اما هنوز هم نمی توان از انتقال دانش و افزایش یادگیری اطمینان کامل داشت.

 این آموزگار برنامه شاد (شبکه آموزش دانش آموزی) را به عنوان یک برنامه ی ملی که توسط جوانان ایرانی ساخته شد را مفید دانسته و ادامه داد: معلمان و والدین باید از این برنامه استفاده کنند تا نقاط ضعف آن شناخته شده و تصحیح شود. برنامه ی شاد دارای ظرفیت های بالایی بوده و قطعا در پیشبرد اهداف آموزشی و یادگیری مفید است.

 موسوی در انتها تدریس تلفیقی را پاسخگوی نیاز یک دانش آموز خواند و خاطر نشان کرد:  از آنجایی که دانش آموزان دارای ویژگی های مختلف( تصویری ، کلامی ، دست ورز) بوده، معلم باید تدریسی تلفیقی داشته باشد تا پاسخگوی نیاز همه ی دانش آموزان بوده و این مسئله باعث نگرانی معلم می شود. از سوی دیگر اطمینان از یادگیری دانش آموزان نیز از دیگر دغدغه های معلمان می باشد. اگرچه راه های مختلفی برای ارزشیابی در این فضا وجود دارد. اما هنوز بسترهای لازم برای ارزشیابی صحیح را نداشته و با سوگیری بسیاری همراه می باشد. با وجود تمام مسائل و سختی ها، معلمان با تمام قدرت تلاش می کنند تا وظایف و مسئولیت های خود را به بهترین نحو انجام دهند.