به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خزر 24/
شانزده آذر ماه، نماد روحیه خروشان جنبش دانشجویی و مظهر ایثار، از خودگذشتگی است. 
در این روز، دانشجویان ثابت کردند که دانشجو در همه جا حضور چشم گیری دارد و با روشنگری و آگاهی‌ های خود، هرگز اجازه نخواهد داد 
دشمنان در امور داخلی و خارجی کشور دخالت کنند.
به مناسبت فرا رسیدن این روز به سراغ یکی از فعالین سیاسی شهرستان آمل رفتیم تا به گفتگوی با وی داشته باشیم 

فرامرز نوید تبریزی در ابتدا نام گذاری 16 آذر را توسط کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج از کشور، که مرکز اجتماع و مباحثه مخالفان حکومت پهلوی در خارج بودند دانست و گفت: 
در 16 آذر 1332 در دانشگاه تهران هنگام اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور ایالت محتده آمریکا آن زمان که به ایران سفر کرده بود و همچنین از سر گیری روابط ایران با بریتانیا در 16 آذر 1332 چهارماه بعد از کودتای
28 مرداد همان سال در دانشگاه تهران اتفاق افتاد
که دانشجویان به شهادت رسیدند 

وی اظهار کرد: 16 آذر معیار خوبی برای ارزیابی میزان نفرت از حکومت استبدادی و توانایی و نفوذ مخالفت در روشنفکران تبدیل شده است 
این روز از آن زمان از اهمیت تاریخی برجسته در تاریخ ایران برخوردار بوده است

این فعال سیاسی در مورد اوایل دهه ای 20 به بعد ازسقوط رضا شاه پهلوی، فضای سیاسی ایران را بازتر و احزاب را سرکوب شده دانست و تصریح کرد:
بعد ازسقوط رضا شاه پهلوی فضای سیاسی بازتر شد و از خفقان که در دوره رضا شاه وجود داشت و تمام احزاب سرکوب شده بودند 
تمام این فضا ها و احزاب سیاسی به صورت استبدادی به آنها برخورد شده بود و همه در حالت خفقان به سر میبردند

تبریزی درباره فعالیت های سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه تهران را یک تفکر مدرن اعلام کرد و افزود:
تنها موسسه ای مدرن که در آن زمان از طریق مدرنازیسیون بود که از غرب به سمت کشور های که به جهان سوم اطلاق می شدند شکل گرفته بود 
فاصله بین 1320تا کودتای 32فضای باز سیاسی بود و احزاب توانستند فعالیت بکنند که حزب توده در دانشگاه تهران که نهاد مدرن و اولین نهاد مدرن در آموزش عالی کشور بود توانست دانشجویان رو به سمت و نظر خودش جلب کند و اکثر دانشجویان هوادار و یا عضو این حزب بودند

وی همچنین ادامه داد: در این دوران حزب قدرتمندی بر سر کار اومد و جریان امور را بدست گرفت این حزب توده از نفوذ بسیاری در بین دانشجویان و مخصوصا قشر متوسط و تحصیل کرده در تمام رده صفوف صنفی از (مهندسین،پزشکان و کسانی که روشن فکر بودند و نسبتا میخواستند تحرکات سیاسی در اجتماع رقم زده شود را به عضویت خود در آورد.


این مدرس دانشگاه وقایع آذر 1332 را 
نمایان گر واکنش دولت کودتا در فعالیت های دانشجویی دانست و عنوان کرد:
دانشجویان برای مطالبه گری حقوق مدنی،فرهنگی،اجتماعی، و سیاسی خودشان در ادوار مختلف دست به فعالیت های زدند که شاید در طول تاریخ به آن ها برخورد های شده و سرکوب شدند

وی درمورد جنبش دانشجویی بعد از انقلاب چنین گفت:
از اواخر دهه 40 گروه ها با یارگیری ازبدنه جنبش دانشجویی شکل یافته بود 
طبقه تحصیل کرده دنبال آزادی خواهی و عدالت جویی بودند 
آن ها در دانشگاه راحت تر سازمان دهی می شدند 
و به عنوان جنبش های دانشجویی شکل گرفتند 
و در موارد بسیاری دانشجویان بودند که رهبری و تشکلات را بدست میگرفتند 
این گفته مان چپ در قالب یک نگاه رادیکالیسم 
در سازمان های چریکی و به صورت مبارزات مسلحانه نمود یافت

تبریزی در زمینه آغاز انحرافات جنبش دانشجویی
که از دوم خرداد ماه شکل گرفته بود
خاطر نشان کرد: 
در هفتمین دوره ریاست جمهوری به بعد این مسئله بیشتر نمود پیدا کرد 
کسانی در اول انقلاب خودشان را پیرو خط امام می دانستند و به شدت افراطی عمل میکردند ،آن ها تغییر ماهیت دادند
و برای خودشان یک ماهیتی جدید تشکیل دادند همه این مجموعه تمامی عوامل و شرایط داخلی و بین المللی فرصت را جهت بازسازی و احیای لیبرالیسم در کشور فراهم کرد.